Bangkok kleurde op 14 juni even oranje toen het Nederlands Elftal haar eerste WK-wedstrijd speelde tegen Denemarken. Samen met 150 andere Nederlanders kijken we de wedstrijd en het werd een mooi feestje toen we met 2-0 wonnen. Een goed begin van leuk en gaaf Bangkok en ons tweede bezoek aan Thailand binnen 2 maanden. Maar we doen meer in Thailand dan feesten...

Prisonlife
Samen met Erik en Joany die we ontmoet hebben op het vliegveld en Khao San Road gaan de we de ochtend na de wedstrijd met de boot naar de Bangkwan gevangenis in het noorden van Bangkok. Doordat Siets hier vier jaar geleden ook geweest is ging de procedure (paspoort kopiëren, formuliertje invullen vol leugens *we zijn de buren van Adriaan* en wat eten kopen voor de gevangenen) vrij snel. Vandaag bezoeken Erik en Joany de Nederlandse gevangene Eddy Tang die al 10 jaar vastzit en Gijs en Siets bezoeken Adriaan van Ommering die al 8,5 jaar in de Bangkwan zit. Beide zitten ze vast vanwege hun betrokkenheid bij drugssmokkel. Eddy blijkt al bezoek te hebben dus praten we alle vier met Adriaan: Erik en Gijs eerst en later Joany en Sietske. Het praten gaat door telefoons omdat je tegenover elkaar zit achter een glaswand met tralies. In tegenstelling tot het gesprek dat Siets vier jaar geleden had met Rien Parlevliet is Adriaan een ontzettend positief ingestelde kerel vol humor. Anderhalf uur krijgen we de gelegenheid om met hem te praten en tijdens dat gesprek lachen we wat af. Adriaan zit vast omdat zijn bovenbuurman XTC verhandelde en hij wist hiervan. Tijdens een huiszoeking zijn ze allebei opgepakt en omdat Adriaan de bovenkamer verhuurde en dus eigenaar was van het pand zijn hij en zijn Thaise vrouw ook schuldig verklaard. In september mogen Eddy en Adriaan allebei naar huis en daar kijken ze natuurlijk erg naar uit. Adriaan is een gezellige gast die zijn verblijf in de gevangenis typeert als ‘8,5 jaar vakantie' omdat hij zegt het psychisch anders niet vol te houden als je alleen maar depressief bent. ‘Het is mijn eigen schuld dus wat kan ik dan doen? Dan kan ik er maar beter het beste van maken dan in een hoekje gaan zitten mokken.' Wanneer hij vrijkomt in september wil hij te voet naar Santiago de Compostela lopen om ‘te ervaren hoe het is om zo ver mogelijk te lopen zonder muren om me heen.' Een mooie gedachte dachten wij zo.. Gelukkig zijn de omstandigheden in de gevangenis in de loop der jaren wat beter geworden en zagen ze er allemaal redelijk gezond uit. Als we teruglopen naar de pier beseffen we des te meer hoeveel vrijheid wij hebben: we pleiten het niet goed wat ze gedaan hebben maar zijn wel blij dat we ze bezocht hebben en het bezoek heeft behoorlijk indruk gemaakt op ons. 's Avonds eten wij samen met Erik in een restaurant en sluiten we twee leuke dagen met hem af omdat hij die avond via Egypte terugvliegt naar Nederland.
De andere dagen in Bangkok vullen we met voetbal kijken, shoppen en cocktails drinken met jonge Engelse studentjes voordat we richting de eilanden in het zuiden bussen. Dat bussen bleek achteraf een kleine domper voor ons en anderen te worden: bij een stop van de bus om 12 uur 's nachts kwam er een mannetje op een scooter aanrijden, rent naar de tas van een meidje en neemt die mee!! Gelukkig voor haar had ze haar paspoort en creditcard om haar nek hangen! Ook wij worden helaas niet gespaard en ondanks dat we altijd onze tassen vergrendelen aan de stoelen, vergeten we het deze keer vanwege teveel vertrouwen (het was een toeristenbus dus geen locals) maar als we op Koh Yao Noi aankomen beseffen we dat iemand 9000 Baht (ongeveer €225) uit onze portemonnee gestolen heeft! Super balen natuurlijk maar gelukkig hebben we al onze andere spullen nog.... We hopen dat we het geld via de verzekering terug krijgen maar het blijkt maar weer dat je niet voorzichtig genoeg kunt zijn!

Op een onbewoond eiland....
Voor Siets is dit een moment waar ze lang naar uitgekeken heeft. Vier jaar geleden heeft ze op Koh Yao Noi, een eilandje van nog geen 4 bij 2 kilometer, vrijwilligerswerk gedaan en ze wilde hier nog altijd een keer terug. Al liftend gaan we naar de pier waar we een volgepakte longtailboot nemen en varen een uur tussen de limestone-eilandjes door voordat we bij Koh Yao Noi aankomen. We laten ons afzetten bij de enige ‘winkelstraat' van het eiland en vinden al snel een goedkope bungalow bij een ontzettend lief vrouwtje. Vijf dagen vertoeven we op het eiland en het blijkt dat er in die vier jaar nauwelijks iets veranderd is: de mensen leven hier van de visserij en de rubberplantages *in tegenstelling tot de rest van Thailand dat voornamelijk van het toerisme leeft*, er bestaat nog steeds maar één hoofdweg op het eiland, lopen hoeft hier niet want iedereen biedt je een lift aan en de mensen begroeten ons zó vriendelijk met een lach en een ‘Sawadee' dat je hier gewoon niet meer weg wilt. Eén dag bezoeken we het politiebureau van KYN om de formaliteiten rondom het gestolen geld te regelen (de agenten zijn meer geïnteresseerd in het Nederlands Elftal dan in ons rapport) en een andere dag huren we twee mountainbikes waar we het hele eiland mee rondfietsen.
De rest van de dagen vullen we met kayakken naar een onbewoond eiland waar we de hele dag zwemmen, zonnen, lezen en het gevoel krijgen dat de tijd even stilstaat... Ze zeggen wel eens: één met de natuur en in dit geval klopt het helemaal; we horen alleen het ruisen van de zee, de geluiden van verschillende vogels en het gestommel van enkele lizzards die op nog geen paar meter afstand naar ons staan te kijken. Niks geen hordes mensen, gillende kinderen en strandbarretjes op elke vierkante meter. Vakantiegevoel? Dacht het wel! (in die paar dagen hebben we wel tig keer het nummer ‘Op een onbewoond eiland' gezongen).
Toch is het na vijf dagen tijd om met een lach en een traan afscheid te nemen van dit mooie, leuke en bijzondere eiland *ook omdat dit één van de weinige eilanden in Thailand is die islamitisch is* en maken we ons op voor Krabi waar we tot grote hoogten zullen stijgen...

Rockin' all over the World
Krabi staat vooral bekend om haar geweldige gebied om te rotsklimmen. Met meer dan 1000 verschillende klimroutes is Railay, een eilandje net buiten de kust van Krabi, de uitgelezen plek om dat te doen. Op de laatste dag in Thailand wagen we ons hieraan en beklimmen we verschillende rotsen met verschillende gradaties. Het indoor-klimmen valt hierbij een beetje in het niet en het geeft echt een kick als je boven aan de rots staat met een schitterend uitzicht over de baai (en tig meters onder je de rest van de klimmers). Allebei klimmen we een hogere gradatie dan we in Nederland doen; Gijs klimt 6A+ en Siets 5+. Voor de niet-klimmers onder ons: 2 en 3 zijn de laagste gradaties en hoe moeilijker, hoe hoger de gradatie waarbij 8C+ hier in Krabi de moeilijkste is.
Na een halve dag klimmen hebben we allebei vermoeide armen en benen en tintelende vingers maar het was wel absoluut iets wat hoog op ons lijstje stond bij de ‘things to do in Thailand'. De rest van de dag relaxen we in ons leuke guesthouse en maken we ons op voor het één na laatste land in Azië, Maleisië, waar we vanaf morgen een maand rond zullen trekken. Daarover meer de volgende keer...