Siets en Gijs op wereldreis!

Upside Down Under

Australië, het land ‘down under’, het land van de kangoeroes, de dingo’s en de koala’s. Maar ook het land van de super relaxte Ozzies, daar waar iedereen je aanspreekt met een “G’day mate how are you” en het land van de enorme afstanden. In zes weken reizen we van Sydney naar Cairns en Alice Springs in een iets luxere camperuitvoering dan de laatste keren dat we een campertje huurden.

Sprankelend Sydney
Bepakt en bezakt vlogen we op een vroege zaterdagmorgen vanaf Düsseldorf richting Frankfurt en later Singapore. In Singapore hadden we tussen de vluchten door afgesproken met Rob (die voor de lol gewoon een enkeltje Kuala Lumpur geboekt had om zo achter de douane met ons af te kunnen spreken) om ‘even’ een koffie te doen en bij te praten. Daarna weer het volgende vliegtuig van Singapore Airlines in om na 8 uur vliegen dan eindelijk te landen in Sydney. Juna vindt het allemaal wel prima en bekijkt alles aan de binnenkant van haar ogen terwijl wij op zoek gaan naar een Uber die ons met al onze bepakking inclusief kind mee wil nemen. Uiteindelijk lukt het en komen we een dik uur later bij onze super Airbnb in het noorden van Sydney aan. Snel naar bed en de dagen daarna ontdekken we Manly *een mooi voorstadje van Sydney* en natuurlijk Sydney.
Sydney is een hele relaxte stad met zo goed als alle bezienswaardigheden bij elkaar in de buurt. Met de ferry vanaf Manly zien we The Opera House in haar volle glorie al opdoemen. Van dichtbij is het gebouw nog imposanter. We lopen er omheen, net zoals we om de vele Chinezen heenlopen die het land met hordes tegelijk weten te vinden. Na The Opera House wandelen we via The Rocks, het oude deel dat door de Engelsen gebouwd is, en het uitzicht op de Harbour Bridge naar de Barangaroo Reserve en uiteindelijk naar Darling Harbour waar vooral Juna zich keer op keer kan uitleven op de glijbanen in de speeltuin. Als Juna al verstaanbaar zou kunnen praten dan zou ze iedereen vertellen dat haar hoogtepunten van de reis waarschijnlijk alle glijbanen waren die we tegen zijn gekomen. Overal waar ze er ook maar één ziet is het ‘grijen, grijen’ en dan springt ze nog net niet van enthousiasme uit de buggy.
De laatste dag gaan we richting het oh zo bekende Bondi Beach maar aangezien het winter is (ook al scheen de zon volop) was het drukker op de ijsbaan die voor Bondi Beach lag dan Bondi zelf. Dus helaas, geen Bondi Rescue in levenden lijve kunnen zien maar misschien was dat maar goed ook. De laatste avond in onze Airbnb worden we door onze hosts Jo en Stewart uitgenodigd voor een heerlijk etentje bij hen thuis en krijgen we echt een kijkje in de gastvrije keuken van de Australiërs. De volgende dag is het tijd om onze campervan op te halen en kan het avontuur echt beginnen.
Blue or Green Mountains?
Nadat we gesetteld zijn in onze van rijden we meteen door naar de Blue Mountains die haar naam dankt aan de blauwe gloed die boven de bomen hangt door de waas van olie die op haar beurt weer van de eucalyptusboom afkomstig is. Na bijna weggewaaid te zijn, te hebben genoten van het uitzicht en met een deuk extra in de bus *fijn op dag 1 door iemand die niet kan inparkeren, en it wasn’t us* gaan we op weg naar de eerste camping voor een ietwat frisse nacht.
Kilometervreters
Het grootste voordeel van een camper is dat je zelf kunt bepalen waar je heen gaat, wanneer je stopt en vooral waar je stopt. Ons tempo ligt met Juna iets lager omdat ook zij de nodige speeltijd nodig heeft maar dat betekent dan weer wel dat we op de meest idyllische en remote plaatsjes terecht komen die er in Australië zijn. En de namen spreken ook al tot de verbeelding. Zo hebben we bijna op het strand gekampeerd in Shoal Bay, stonden we naast een vrouw op leeftijd in haar eigen campertje aan Lake Macquarie en kletsten we uren met onze buren op de camping aan een baai in Burleigh Heads. Daartussen maakten we meters op de snelweg maar genoten we ook van de relaxte manier van rijden van de Australiërs, de uitzichten, de vele wandelingen die we maakten, de net zo vele bakken koffie die we dronken in één van de ontelbaar gezellige koffiebarretjes en de toffe muziek of een kwebbelende Juna op de achterbank. In totaal hebben we in de eerste weken van onze trip meer dan 1400 kilometer afgelegd en dat gaan er de komende weken zeker niet minder worden.
Koala to the rescue
Tussen de stranden door komen we aan in Port Macquarie (een van de plaatsjes waar we ons wel zien rentenieren) op een super camping. Wel volledig tussen de pensionada’s *hier de grey nomads genoemd* maar voor Juna aan aandacht geen gebrek. In Port Macquarie staat het enige koalaziekenhuis ter wereld en daar brengen wij een bezoekje aan. We worden door een vrijwilligster rondgeleid en krijgen een goed beeld hoe ernstig de situatie gesteld is met koala’s in Australië. In de staten New South Wales (waar Sydney toe behoort) en Queensland (het deel van ongeveer Brisbane tot Cairns) behoren de koala’s tot de bedreigde diersoorten. Waren er in de jaren ’50 nog zo’n 3 miljoen koala’s, tegenwoordig zijn dat er in heel Australië minder dan 80.000. De grootste bedreiging voor de koala is, natuurlijk, de mens met haar honden als huisdier. De meeste koala’s die opgenomen worden in het ziekenhuis zijn aangereden door motoren of auto’s, aangevallen door honden of ze hebben chlamydia. Dat laatste komt voor wanneer koala’s te dicht op elkaar moeten gaan leven omdat mensen massaal de eucalyptusbomen kappen. En die bomen, die hebben zij juist hard nodig want ze eten zo’n 500 gram bladeren per dag, zijn erg territoriaal en dus verlaten hun boom eigenlijk nauwelijks. De koala’s die gered worden kunnen niet allemaal meer teruggeplaatst worden omdat ze vaak zo verminkt zijn dat ze het niet meer zouden redden. We hebben koala’s gezien die één of twee ogen of een been misten..
De koala’s krijgen in het ziekenhuis allemaal een naam. Hun eerste naam is de plaats waar ze gevonden zijn en de tweede naam mag de vinder van de koala die de dierenambulance heeft gebeld zelf aan de koala geven zolang deze niet brutaal of ongepast is. Op die manier weten de verzorgers waar ze de koala’s weer terug moeten plaatsen als dat mogelijk is. Alles dat in het ziekenhuis gebeurt is volledig vrijwillig en komt tot stand door donaties en fondsen. Wij vonden het in ieder geval een heel indrukwekkend ziekenhuis en zo goed wat die 200 vrijwilligers dagelijks voor deze diertjes doen die met uitsterven bedreigd worden.
Beachin’ in Byron en Burleigh

De bestemmingen die we noordelijker richting Brisbane aandoen staan beiden in het teken van strand en zwembad. Byron Bay is de meest oostelijk gelegen stad van Australië en ademt een gezellige (hippie)sfeer uit vol met backpackers. Wij rijden richting Watergo’s Beach omdat we die tip van Jo en Stewart kregen en ze hebben niets te veel gezegd. Parelwit zandstrand, heerlijke golven en een prima plek om de dag door te brengen. Juna moest vooral heel erg wennen aan de golven maar meer nog aan het ietwat koude water. Aan zand raakt ze gelukkig steeds meer gewend en voorzichtig zet ze haar eerste losse pasjes op het strand van Byron.
In de namiddag gaan we het gezellige stadje in en komen we terecht in een park bij het strand waar jongeren heel relaxed gitaar zitten te spelen, mensen dansen en er flink wat bier gedronken wordt. We snappen wel dat backpackers in Byron altijd langer blijven hangen dan de bedoeling is want de sfeer is zo relaxed dat je hier automatisch een aantal dagen aan je planning vast zou plakken. Omdat we nog tig kilometers te gaan hebben konden wij de verleiding wel weerstaan en zijn we de dag daarna weer vertrokken naar Burleigh Heads of Palm Beach voor een nachtje familiecamping. En dan hoeven we denk ik niets meer te zeggen dan strand, zwembad en speeltuin. Dat zijn de drie codewoorden die voor Juna absoluut voldoende zijn. Gierend en krijsend springt ze in het zwembad en begint hard te huilen als we haar er na een uur weer uit willen halen. Een kleine waterrat..
Via Brisbane, waar we nog snel even een masterclass van Matt Preston *Australian Masterchef* meepakken, reizen we al snel door naar de Glass House Mountains en de Australian Everglades en dan blijkt eens te meer dat wij meer van de natuur dan van grote steden houden. De Glass House Mountains danken hun naam aan Captain James Cook. Toen hij de bergen plots voor zich zag opdoemen dacht hij door de vorm meteen aan zijn eigen ovens die glas bliezen in zijn geboortestreek Yorkshire. Het is in ieder geval bijzonder om te zien hoe de bergen van vulkanische oorsprong uitsteken boven de rest van de omgeving.Het andere bijzondere dat we zien zijn de Australian Everglades. Een prachtig natuurgebied dat we per boot verkennen waar we tussen de mangroves en verschillende soorten andere bomen met haar bewoners doorvaren. We kamperen echt in de middle of nowhere met uitzicht op Lake Cootharaba voordat we na twee nachten weer verder noordelijk trekken langs de kust.
K’Gari Paradise – Fraser Island
Voordat we in het leuke dorpje Hervey Bay aankomen stoppen we in Maryborough; één van Queenslands oudste stadjes en gesticht in 1847. Het mooie aan dit stadje is dat ze alle oude gebouwen niet platgegooid hebben maar in ere hebben hersteld waardoor je echt het gevoel krijgt terug in de tijd te gaan. Dit is tevens het stadje waar Pamela Lyndon geboren is; de schrijfster en bedenkster van Mary Poppins. We lopen langs haar geboortehuis en wil je daar de weg oversteken dan passeer je eerst een levensgroot standbeeld van Mary Poppins en vervolgens zie je haar ook nog eens terug in de verkeerslichten. Elke eerste zondag van de maand rijdt er in het stadspark nog een miniatuurtreintje zoals die in de 19e eeuw écht reed door Maryborough. Leuk hoe ze de geschiedenis hier levend houden.
En dan één van de hoogtepunten van onze trip Down Under so far: Fraser Island, of door de lokale Butchulla-stam, ook wel K’Gari (Paradise) genoemd. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en het enige waar het tropisch regenwoud in het zand groeit. Dit kan omdat de beekjes en het aanwezige zand met haar nutriënten zo veel voedingsstoffen leveren dat het hele tropisch regenwoud hier kan blijven bestaan. Al het zand is afkomstig uit de rivieren die verder zuidwaarts uitstromen in zee waar vervolgens zowel de zeestromen als de overheersende zuidoostpassaat *welkom bij weer een lesje Aardrijkskunde* het zand meenemen richting Fraser Island. We hebben besloten de tour afzonderlijk van elkaar te doen omdat ze kinderen onder de 4 niet toelaten op het eiland. En zo vertrok op dag 1 Siets en op dag 2 Gijs in een 4x4 richting het eiland.
Geen enkele andere wagen is geschikt voor dit ruige terrein en je wordt verschillende keren behoorlijk door elkaar geschud. In een dag tijd gaan we van het tropisch regenwoud, door eucalyptusbossen richting de oceaan met haar constant van kleur veranderende water. We scheuren met 80 km/u over het strand, waden door Eli Creek dat zo helder is dat het lijkt alsof er geen water in staat, bezoeken het bekende Maheno Shipwreck dat ooit schipbreuk leed en daar nog steeds ligt, zien de Pinnacle-rotsen met haar 90 verschillende kleuren zand en sluiten de dag af met een duik in het ijskoude Lake Mackenzie *Gijs dan*
Als icing on the cake zien we ook nog humpbackwhales uit het water komen en dingo’s de jeep passeren. Een weergaloze dag en een mooie afsluiting van onze eerste drie weken in Australië. Op naar de volgende drie. G’day!



Reacties

Reacties

Karlijn

Gaaf Siets, Gijs en Juna. Mooi om samen deze avonturen te beleven. Op naar nog meer mooie reizen samen ?

Roland en Janny (pap en mam)

Fijn om weer een verhaal te lezen van jullie belevenissen! Leuk om te lezen dat ons kleine " mupke" het ook naar haar zin heeft. Ik ben vooral jaloers op de Mastercass van Matt Preston. Jullie maken jullie kilometers daar, wij langs de Wild Atlantic Way in Ierland en over een week of drie zien we elkaar dan weer. Geniet met volle teugen. Liefs en een dikke knuffel vor Juna. xxx

Diana Cremers

Wow, wat gaaf om dit nu samen met jullie kleine te doen. En wat herkenbaar allemaal. Geweldig land Australië. Rijden jullie door naar Cairns? Wij zitten op dit moment Mexico en hopen over een paar dagen met walvishaaien te mogen snorkelen, in de buurt van het eiland Holbox.

Pleunie

En zoals altijd weer genieten van jullie verhalen! Wat een avontuur weer! En dit keer met zijn drietjes! Super stoer!

Moniek vtG

Geweldig, en Juna helemaal in de relaxmodus mee met de ozzies. Wat heerlijk, fijne vakantie nog!

Mia L

Mooi verhaal weer. Leuk om jullie belevenissen met z’n 3-tjes te volgen. Veel plezier nog met het vervolg van deze trip!

Gerrit en Anny

Leuk om jullie verhaal weer te lezen, deze keer met z’n drietjes.
Fijn dat het allemaal zo goed gaat met Juna.
Geniet nog met volle teugen van al het moois wat jullie nog te wachten staat.
Dikke knuffel voor Juna en de groetjes van ons!

Jos en Maria

Hallo Vakantiegangers
Wat weer mooie verhalen met foto,s prachtig om te zien.
En wat fijn dat het met Juna goed gaat!!
Veel plezier met z'n drietjes.
Groetjes

Mieke

Hoi Siets, Gijs, Juna.
Wat mooie verhalen. Ik heb genoten om het allemaal te lezen.
Veel verhalen kwamen bekent voor. Het is een geweldig mooi land.
Geniet van jullie vakantie en ik verheug me op het volgende verhaal.
Groeten Mieke.

Silke Smits

Klinkt wederom als een heerlijke reis. Wat een rijkdom dat jullie dit met dochterlief mogen delen. Heel veel plezier nog!!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!