Siets en Gijs op wereldreis!

Het sprookje van 1001 nacht

Onze eerste backpackvakantie samen in 2007 ging naar Marokko en om die reden is het speciaal dat we nu onze eerste echte vakantie samen met Juna wederom naar Marokko togen. Was het de vorige keer het zuidelijke deel dat we al liftend doorkruisten, nu doen we het noordelijke deel maar dan met een gehuurde auto. Twaalf dagen in een sprookje van 1001 nacht waarin Juna de hoofdrol speelt..

In een wirwar van steegjes
De eerste vlucht van Juna verloopt al slapend en spelend; we hebben er letterlijk geen kind aan. Via onze riad in Fez hadden we een taxi geregeld omdat we nogal wat bagage bij ons hebben (reizen met een baby is iets uitdagender qua bagage dan alleen een pan en een sok meenemen als je gaat backpacken). De riad ligt in het hart van de souks/medina, verscholen in een klein steegje waar auto’s niet door kunnen. Een riad is een typisch Marokkaans huis met een mooie binnenplaats waar de kamers van de riad allemaal op uitkijken. Het moment dat we de drempel van de riad over stappen voelt het meteen als thuis. Juna wordt geknuffeld, opgetild, in de wangen geknepen en vooral overladen met kusjes door de locals. Dit zal de komende twaalf dagen ook nog gewoon zo doorgaan want waar wij komen voor de highlights van het land dat ons hart stal in 2007, zo is Juna de highlight voor de locals.

De volgende dag trekken we met de wandelwagen de medina van Fez in. Het is een groot wespennest van smalle steegjes waarin verschillende kooplui hun waren aan de man proberen te brengen; van schoenen, kruiden en pannen tot medicijnen, brood en kleding. Wanneer je de drukte even wilt ontlopen hoef je maar een zijstraatje in te duiken en je komt in een oase van rust. Tijdelijk dan want wanneer de locals Juna weer in het vizier krijgen heeft ze één en al bekijks. Zo komen passerende kinderen haar gewoon even snel een kusje geven of wordt ze door een beveiliger even vastgehouden en opgetild. Juna laat het allemaal gelaten en vaak met een glimlach over haar heen komen. Tussen de souks door bezoeken we de bekende poort van Bab Boujeloud, wandelen we langs een Koranschool en zien we het middaggebed in de grootste moskee annex universiteit van Fez.
Tegen het einde van de dag bezoeken we de Jnan Sbil Tuinen en voordat we daar geraken heeft het nogal wat voeten in de aarde. Dwars door de medina lopen verschillende gekleurde wandelroutes (al kwamen we daar na een paar uur wandelen pas achter) en zo volgen we de groene route richting de tuinen. Na een uur dwars door de souks gelopen te hebben bleek de tuin letterlijk een paar straten van onze riad af te liggen.. De avonden spenderen we in de buurt van onze riad of in de riad zelf met het spelen van spelletjes en het lezen van (eindelijk weer) een boek. En dat alles terwijl Juna heerlijk in haar tentje ligt te slapen.
De blauwe parel Chefchaouen
Op de dag dat we Fez verlaten halen we onze huurauto op en rijden we via het uitkijkpunt over Fez bij Borj Nord richting Chefchaouen in het Rifgebergte. Fez in bleek makkelijker dan Fez uit want we kozen een alternatieve route en kwamen dus letterlijk vast te staan op een markt en op de (snel)weg liepen meer mensen dan dat er auto’s reden. Ditzelfde tafereel kwamen we bij het passeren van een hele hoop kleine dorpjes (waar de tijd echt nog stil leek te hebben gestaan) nog vaker tegen. Wij vertrokken op zaterdag wat in veel kleine dorpjes marktdag betekent. Schitterend om weer het echte Afrika/Midden-Oosten te zien al vroegen wij ons oprecht af voor wie de bezienswaardigheid groter was; voor ons of de locals.
Na een uur of vijf met tussenstops komen we in het Rifgebergte aan en zien we het prachtige blauwe stadje al tegen de berg liggen; Chefchaouen. Onze schitterende blauwe riad was even zoeken want ook deze lag verscholen in de souk maar WAUW! Toen de deur open ging kwam er een oase van rust ons tegemoet en wat een fijn plekje was dit. Een super vriendelijke familie en een heerlijk grote en mooie kamer die de komende drie dagen van ons is. Chefchaouen is behoorlijk heuvelachtig dus Juna wordt in de draagzak gehesen en we wandelen op die manier door het blauwe stadje.
Chefchaouen betekent zoiets als ‘Look at the Peaks’ en dat snappen we wel want het dorpje is omgeven door hoge toppen van het Rifgebergte. Het dorpje werd ooit bevolkt door Spaans-Joodse vluchtelingen die de huizen hun typisch Andalusische karakter gaven (witte muren, kleine balkons en aardewerken dakpannen). Vervolgens schilderden ze alleen de voordeuren en ramen blauw maar in de loop der tijd werden de huizen en soms ook straten volledig blauw geschilderd en dat is nog steeds zo. Tot de jaren ’20 van de vorige eeuw was het dorpje zo goed als geïsoleerd van de buitenwereld maar toen een aantal jaren later een Franse avonturier en een Engelse journalist het prachtige dorp ontdekten was het gedaan met de rust.
In Chefchaouen struinden we door de smalle steegjes, bezochten we een kasbah (fort) met uitzicht over het Rifgebergte, wandelden we naar een ruïne van een Spaanse moskee een aantal kilometer buiten het dorp en bovendien vierden we hier oud en nieuw. Voor ons was 2018 natuurlijk een bijzonder jaar met de geboorte van kleine Juna maar we zijn er van overtuigd dat 2019 ons nog meer avonturen gaat brengen! Samen met vier Spanjaarden en twee Nederlanders proosten we op een stil dakterras (vuurwerk doen ze niet aan in Marokko) onder het genot van een glas champagne (die ergens in een kelder van de supermarkt verscholen lag) op het nieuwe jaar!!
Leven als een God in …
Op Nieuwjaarsdag nemen we na een heerlijk ontbijt afscheid van Dar Dadicilef (omgekeerd Felicidad in het Spaans) en gaan we dwars door het Rifgebergte op weg naar de Atlantische Oceaan, het voor velen onbekende Larache wel te verstaan. Wij kenden het voorheen ook niet maar het toeval wil dat hier een fantastische villa staat van een Frans-Marokkaans stel. Villa Zahra kijkt uit op zowel de bergen, de rivier als Larache en we krijgen er een knettergekke, de hele dag door ‘kif’-rokende chef-kok bij. De dagen in deze villa doen we helemaal niets behalve heerlijk relaxen op het gras, een stukje wandelen naar de oceaan en ongelofelijk lekker eten dat klaargemaakt wordt door de Franse chef-kok.
Daar krijg je dan ook de gratis en ellenlange verhalen over zijn jeugd, mondialisering en wat er allemaal beter is in Marokko dan in Frankrijk bij. Zijn vrouw Zahra (waar de villa naar vernoemd is) past met alle liefde en plezier op Juna en grappig om te zien hoe rustig Juna bij haar op de arm het hele perceel rond banjert. Ze herkent Zahra zelfs als die haar elke ochtend bij het ontbijt hallo komt zeggen en plat knuffelt. We zijn helemaal zen na een paar dagen in deze prachtige omgeving waarbij Philippe ons met alle liefde alles vertelt over zijn eigen groente- en fruittuin.
‘What the mellah’
We maken behoorlijk wat (kilo)meters wanneer we de villa van Philippe en Zahra verlaten want dezelfde dag dat we vertrokken in Larache leverden we ook onze fijne huurauto weer in Fez in. Maar niet voordat we nog een omweg namen via Volubilis. Volubilis is een Romeinse nederzetting die naar schatting stamt uit de derde eeuw en vooral diende als bestuurlijk centrum voor dit deel van Romeins Afrika. In deze vruchtbare regio werden vooral olijven en tarwe geëxporteerd richting Rome. We lopen hier een klein uur tussen de overblijfselen van de stad die niet verlaten werd nadat de Romeinen vertrokken waren. Dit is één van de weinige plaatsen in Afrika waar het Latijn nog eeuwenlang in gebruik is geweest voordat het verdreven werd door het Arabisch.
De laatste volle dag in Fez spenderen we in de Joodse Mellah (Arabisch voor wijk) waar we een synagoge en de vele goudsmeden bezoeken en bekijken. Onder het genot van een goede bak koffie (die vind je hier niet zo gek veel) in een tuin van een ruïne kijken we terug op een mooie eerste echte vakantie met Juna. Als afsluiter eten we een overheerlijke tajine met pruimen waarbij je het vlees niet hoeft te snijden omdat het vanzelf van het bot valt, voordat we Juna voor de laatste keer deze vakantie in haar tentje leggen en wij de koffers inpakken voor de terugreis.
Elf jaar later maar nog steeds is er aan de gastvrijheid van de Marokkaanse bevolking niets maar dan ook echt niets veranderd. Elke Marokkaan tovert een glimlach op zijn of haar gezicht, maakt een praatje en zelfs in de donkerste steegjes van de souks hebben wij ons geen milliseconde onveilig gevoeld. Zoals de Franse Philippe treffend zei: ‘Morocco is like a drug, once you get addicted you keep coming back to it’. En met die woorden sluiten we weer een hele fijne en mooie vakantie af. Tot in juli ‘Down Under’..



Reacties

Reacties

Ria Geurts

Boeiend verhaal. Juna heeft ook al reizigersbloed. Prachtig om te lezen dat Juna voor de locals een bezienswaardigheid is. Weer veel mooie en interessante dingen gezien. Een aanrader dus. Zou ik ook wel willen bezoeken.

Janny

Heerlijk verhaal en wat leuk om het blije snoetje van Juna te zien. Prachtige foto's en het lijkt mij ook een geweldig land om te gaan ontdekken (met de camper dan ;-) )

Annemiek

Wat heerlijk dat Juna ook zo geniet van al het moois op deze wereld en jullie haar helpen om dit allemaal te ontdekken. Mooi verhaal van een mooie reis!

sjef

echte wereldburgers, niet vastgeplakt aan een stukje van de aardkloot :-)
open ogen en open geest voor alles wat er hier te beleven is.
Geweldig, eens kijken of Juna in de toekomst jullie landenaantal gaat overtreffen :-))

Lori

Super toffe reis weer!!! En Juna boft maar. Nieuwe wereldreiziger in de dop!

Marleen Vergeldt

Tof Siets en Gijs! Iets met een paplepel... leuk!

Mia

Mooi reisverslag weer.
Prachtige foto’s met met jullie supervrolijke Juna erbij!

Dorien

Mooi Gijs, Siets en natuurlijk Juna! Wat een scheetje!

susan

Wat een prachtige vakantie samen met kleine Juna, geweldige foto's :-) Fijn dat jullie zo genoten hebben.

Madelon

Geweldig reisverhaal! Fijn dat jullie zo genoten hebben. En wat een mooie foto's!

Anny

Mooi verhaal weer en mooie foto’s.
Fijn dat alles zo goed is gegaan met onze lieve Juna!
Marokko.....zou ik ook nog wel een keer willen zien...

Diana

Wat weer een prachtig reisverslag. Wat zal jullie kleintje veel avonturen gaan beleven met zo'n reislustige ouders. Heel veel reisplezier met z'n drieën. En veel plezier met de voorbereidingen voor jullie reis down under.

Toos

Alsnog HARTELIJK GEFELICITEERD met Juna , een klein wondertje

Weer een mooi reis verhaal, fijn dat ik weer mee kan lezen,genieten( prachtig ,lees t nu pas) beter laat dan nooit he.....haha

tot t volgende avontuur...….

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!