Thailand, het land van de glimlach, de supervriendelijke bevolking en de variëteit aan alles; van geuren, kleuren maar vooral smaken. Twee weken lang dompelen we ons onder in alles wat Thailand heet. Samen met Janny en Ron beleven we de leukste maar ook een aantal angstige momenten...

Songkran
Spreekwoordelijk vallen we (niet) met de neus in de boter als we na twee weken India achter ons laten en na een prima vlucht op de luchthaven van Bangkok aankomen. Siets staat te stuiteren en Gijs kijkt zijn ogen uit. We zijn wel wat bezorgd over de politieke situatie en hoe ernstig het is wordt ons vrij snel duidelijk als we richting Khao San Road (de backpackers-straat van Bangkok) rijden waar de taxichauffeur niet verder wil rijden omdat de roodhemden hier hun kamp hebben opgeslagen. De roodhemden zijn de anti-regeringsbeweging die willen dat de huidige regering aftreedt vanwege corruptie. Door middel van geweld proberen ze nieuwe verkiezingen af te dwingen. De zaterdag voordat wij aankwamen zijn hier in de buurt van Khao San Road 21 mensen omgekomen bij rellen en aan het begin van KSR staat een omheining met daarbinnen puinhoop en resten van de rellen, inclusief foto's van de 21 omgekomen mensen. Gelukkig zeggen ze in het hostel dat het nu vrij rustig blijft de komende dagen omdat het Songkran is.

Songkran, Thais Nieuwjaar en voor degene die het niet weten, dit betekent water, water, water en veel bier. Vier jaar geleden liet Jasper nog enkele malen zijn bierflesje uit de handen vallen van.... Juist ja, deze keer was het de beurt aan ons. We kopen twee waterpistooltjes en gaan als twee kleuters aan de gang (wel twee kleuters met een blikje bier in de handen). Twee dagen lang kliederen we aan en hebben we samen met de Thai en de toeristen de grootste lol, al is het water soms ijs- en ijskoud, maar het is wel een fantastisch feest...

Dutch Invasion en Wat hier, Wat daar
Na twee dagen kleuteren en kliederen met water komen Janny en Ron 's avonds in Bangkok aan. Ze hebben behoorlijk geluk gehad vanwege de uitbarsting van de vulkaan op IJsland; ze hadden de één na laatste vlucht die vanuit Dusseldorf vertrok. Wij verrassen ze door ze op te zoeken in hun luxe hotel in Bangkok. Een erg gezellig en leuk welkom en de rest van de avond praten we elkaar bij. Zo komt Nederland toch ineens heel erg dichtbij (Zwank BEDANKT!).
De volgende dag verkassen we alle vier naar hetzelfde hotel waar we drie nachten blijven en waar wij kunnen genieten van de luxe die zwembad heet (verwend?! Nee, wij nemen al genoegen met een schoon bed). Deze dagen bezoeken we Chinatown en doen we een rondje Wats (Wat Nou? Wat hoe? Een Wat is een tempel in Thailand) waarbij de een nog mooier is als de ander. Als eerste bezoeken we het Grand Palace, het paleis van één van de vroegere koningen van Thailand. Een ongelofelijk mooi complex maar op de een of andere manier hebben wij tijdens onze reis last van twee dingen: honden die ons achterna lopen en gebouwen die in de steigers staan. Ook hier staan een aantal gebouwen in de steigers maar de rest van het complex wordt er niet minder mooi door. Na dit Grand Palace bezoeken we Wat Pho, de grootste liggende buddha van Thailand van 46 bij 15 meter. Rondom deze Wat zien we verschillende jonge monnikjes spelen, een mooi gezicht om te zien.
Als laatste brengen we een bezoekje aan de tempel van de dageraad, Wat Arun. Van veraf lijkt het een oud en grauw gebouw maar van dichtbij is deze tempel behoorlijk indrukwekkend. We beklimmen de tempel en hebben een mooi uitzicht over Bangkok. Na een dagje tempels bezoeken gaan we ons op Khao San Road lekker te buiten aan Pad Thai en springrolls (loempia's) en vergapen we ons keer op keer aan alle ladyboys die hier ronddansen. In Bangkok bezoeken we naast de vele Wats ook de Bayoke Sky Tower, de hoogste toren van Thailand van 309 meter. Dit doen we na afloop van een bezoekje aan het ziekenhuis omdat Ron zijn enkel omgeslagen heeft na een poging tot zwemmen.. Ondertussen wordt de situatie rondom de roodhemden ook wat benauwder dus zijn we blij dat we Bangkok kunnen verlaten...

River Kwae en treinen
De River Kwae in Kanchanaburi is vooral bekend om de brug die daar ligt en die deel uitmaakt van de Birma-Thailand spoorlijn, ook wel Death Railway genaamd. Tijdens de bouw van deze spoorlijn zijn 60.000 krijgsgevangen uit Japan, Nederland, Engeland, de VS en Thailand gesneuveld en hier zijn de doden die tijdens de oorlog gevallen zijn nog niet eens meegerekend. We nemen 's morgens om 8 uur de boemeltrein vanuit Bangkok naar Kanchanaburi en drie uur later zetten we onze eerste passen op de brug. Bij de River Kwae bezoeken we ook de militaire begraafplaats en het Jeath-museum, een klein museum met krantenartikelen en foto's van toentertijd en indrukwekkend om te zien onder welke erbarmelijke toestanden de krijgsgevangenen leefden. We willen ook de trein terug pakken maar zoals in India niets is wat het lijkt, zo geldt deze regel ook voor Thailand: de trein komt niet opdagen.. We nemen een klein aircobusje terug naar Bangkok omdat we dezelfde avond nog op de slaaptrein moeten naar Phitsanulok. Wij hadden al kennis gemaakt met de slaaptrein in India maar voor Janny en Ron is dit een heel nieuwe belevenis. Na een hobbelende treinrit van 8 uur en een busritje van een uur komen we 's morgens om 7 uur komen in Sukhothai aan waar we inchecken in een erg mooi en vriendelijk guesthouse.

Oerhollands fietsje huren
In Sukhothai huren we een paar grappige fietsen en fietsen we in de brandende hitte naar het historisch park. Sukhothai was de eerste hoofdstad van Thailand en een heel tempelcomplex is daar nog bewaard gebleven. We fietsen hier een tijdje rond als we naar Wat Si Chum willen fietsen; vier jaar geleden voor Jasper en Sietske nog onvindbaar, nu overal aangegeven. Het toerisme heeft helaas in Thailand ook zijn sporen nagelaten want alleen voor dit beeld willen ze een exorbitant hoog bedrag hebben en dat besluiten we dus maar niet te doen. Dan maar terug naar het guesthouse voor een middagje relaxen. Dit is nodig ook omdat we de dag daarna richting Chiang Mai gaan met een bus waarvan de airco precies 1,5 uur werkt en Siets en Gijs de halve busreis achter op een plateau naast een paar monniken zitten omdat de bus vol zit.
In Chiang Mai bezoeken we Doi Suthep, de tempel van de olifant. Het verhaal gaat dat een witte olifant de koning op zijn rug droeg, onder aan de berg kwam en drie keer trompetterde waarna deze boven op de berg hetzelfde deed, drie rondjes draaide en daarna knielde en stierf. De Thai zien deze berg als één van de meest heilige plaatsen en ook door Janny zijn hier de nodige kaarsjes aangestoken. We beleven hier ook een bijzonder moment omdat een monnik ons zegent en we alle vier een heilig armbandje omkrijgen die ons wijsheid (hebben we al), geluk (hebben we ook al), vrede (check) en voorspoed (dubbelcheck) brengt. 's Avonds bezoeken we de Night Bazaar en pingelen we af alsof het een lieve lust is. Met een aantal tassen extra keren Ron en Janny in ieder geval huiswaarts. De belangrijkste reden dat we naar Chiang Mai zijn gekomen is echter de jungletrekking en die hebben we gehad!You Tarzan, me Jane
‘Hi, I'm Kenny.' Met die woorden ontmoeten wij onze knettergekke gids voor de komende twee dagen in de jungle. Een jongen die net zo oud is als ons en afkomstig is uit een klein bergdorpje. Hij neemt ons mee de diepe jungle in en we leren van alles over de planten en dieren die hier leven. Zo eten we verschillende onbekende vruchten, bladeren die naar appels smaken, rode mieren die naar ammoniak ruiken als je ze dood maakt en zien we de meest rare en grote beesten lopen. De jungle is ontzettend gevarieerd; het ene moment staan we tussen de rijstvelden en het andere moment zitten we in het bamboebos of lunchen we bij een waterval.
De eerste dag lopen we een aantal uur voordat we bij ons kamp aankomen bij de Meo stam, een volk dat afkomstig is uit het Zuiden van China. Met zijn vieren slapen we in een grote houten hut met flinterdunne matrasjes en hebben we een echte outdoor douche. Kenny (a.k.a. de top 2000 want hij kent elk nummer uit zijn hoofd) kookt 's avonds het lekkerste eten dat we gehad hebben: geroosterde pompoen, groene curry en verschillende soorten groenten met rijst passeren de revue. Een welverdiende maaltijd na een dag flink lopen in de hitte. De mooiste afsluiter van de dag komt als we alle vier een Thaise massage nemen; we worden flink onder handen genomen door de twee dames maar na een uur voelen we ons weer als herboren! Met het geluid van de jungle en krekels vallen we al snel in een diepe slaap.
De volgende dag staan we vroeg op en is Kenny ons ontbijt aan het klaarmaken. Vandaag wordt een relaxdag, we hoeven bijna niet meer te lopen maar des te meer in het water te liggen. De dag begint met een korte wandeling naar een mooie waterval. Op de weg naar de waterval worden we vergezeld door de man van het kamp met zijn zoontje en vier honden. We lopen door de rijstvelden langs een beekje totdat één hond ineens de struiken invliegt; hij heeft een slang gevonden maar de honden krijgen hem niet te pakken. Even later is het wel raak als het zoontje (vijf jaar en voor de duvel niet bang) roept dat er een python zit. Ja geintje denk je dan.. Maar nee, werkelijkheid. De honden gaan tekeer als een dolle en voor ons zien we een baby python van 1,5 meter in gevecht met de honden. We kijken het aan maar kunnen geen stap zetten omdat de python zich bedreigd voelt door de honden en nogal rare sprongen maakt. Een aantal keer heeft de python beet en heeft hij een hond te pakken. De andere honden bijten hem in zijn staart (voor zover een slang een staart heeft) en dat redt de hond. Na een kwartiertje angstig toekijken zeggen de mannen dat het veilig is om door te lopen en dat doen we dan ook haastig. Alleen is het een paar meter verder weer raak als een andere hond een ‘jumping snake' gevonden heeft. Deze zijn een stuk gevaarlijker omdat ze veel sneller zijn. Kenny verzekert ons dat de slangen niet giftig zijn maar wij hebben er wel genoeg van gezien.
Bij de waterval kunnen we relaxen en dat doen we dan ook. De weg terug naar het kamp verloopt soepeler en we zien de baby python liggen herstellen van zijn gevecht. Lang leve de jungle maar doe ons maar gewoon de Geijsterse Bossen! Na een kleine wandeling komen we bij de lunch aan en maken we ons op voor het olifant rijden. Helaas is dit niet zoals het reisbureau heeft aangekondigd in de jungle maar op een terrein waar ze een rondje lopen. De olifant van Janny en Ron slaat een aantal keren op hol en dit levert een aantal komische plaatjes op. De ervaring was leuk maar jammer dat het niet in de jungle was. Het bamboo raften wat we daarna doen maakt alles meer dan goed. Op een groot bamboe-vlot varen we de rivier af en omdat het zondag is zijn er ook veel Thai op het water en langs de kant te vinden die ons allemaal drijfnat maken. Een superafsluiting van een mooie trekking. Moe maar voldaan komen we rond half zes in het hostel aan en nemen een lekkere douche waarna we als afscheid lekker luxe eten.
Op dit moment zijn Janny en Ron alweer in Bangkok, komt Siets net van de Thaise kapper en kunnen we met een voldaan gevoel terugkijken op een mooie tijd samen met Janny en Ron. We hopen dat we hen een beetje Thailand hebben laten zien en dat het een ervaring is geworden om nooit te vergeten, voor ons in ieder geval wel! Verder relaxen wij nog een dagje bij de Starbucks om wat dingen uit te zoeken voor Laos en Nieuw-Zeeland voordat we morgen de bus nemen naar de grens met Laos. Op naar weer een nieuw land en nieuwe ervaringen...