Waar Siets haar klasgenootjes in groep 7 hun werkstukken schreven over voetbal, hun cavia of het boerenleven schreef zij één van haar eerste werkstukken over de Galápagos. Dan is de vraag of dit een langgekoesterde droom is eigenlijk ook geen vraag meer. Het is geen ‘if’ maar ‘when’ en die ‘when’.. Die kwam deze meivakantie!

Een borrelende hotspot
Als er één eilandengroep tot de verbeelding spreekt dan zijn dat wel de Galápagos-eilanden in de Stille Oceaan. De eilanden werden in 1535 per toeval ontdekt door een Panamese bisschop die van plan was om van Panama naar Peru te zeilen, maar de bekendste bezoeker van de Galápagos is overduidelijk Charles Darwin die hier in 1832 met de Beagle voet aan wal zette. Naast Charles Darwin, die zijn evolutietheorie slechts voor 1% baseerde op deze eilandengroep, kwamen ook andere beroemdheden als Thor Heyerdahl hier aan land.De Galápagos (die eigenlijk door haar ontdekkers ‘Las Islas Encantadas’, de betoverende eilanden, genoemd werden) zijn ontstaan doordat platen divergeren *daar zijn we weer; Aardrijkskunde les 32*. Vanwege het feit dat die platen uit elkaar bewegen komt magma omhoog en stolt dit op de zeebodem. Dit ging in zo’n behoorlijke hoeveelheid en snelheid dat de eilanden boven water uitstaken. De andere ontstaanswijze is de zogenaamde hotspot waarbij er telkens een kolom heet magma door de aardkorst boort en zo effusieve vulkanen creëert. Dit is de reden dat we bijna alle wandelingen op de eilanden maken op zwart lava, dikke basaltblokken of zwartgeblakerde lavastranden.Voor een Aardrijkskundedocente toch wel het neusje van de zalm hier *al hoef je per definitie geen docent te zijn om van al deze indrukwekkende en bijzondere landschappen te kunnen genieten* Het meest bijzondere aan de Galápagos blijft toch wel het feit dat diegenen die de Galápagos ‘hun thuis’ noemen de dieren zijn en de mens hier niet meer is dan tijdelijke paparazzi. Ook wij hingen 12 dagen lang die paparazzi uit in deze lang gekoesterde droom!

Puerto Ayor’airbnb’
Na een heel fijn weerzien in een hostel in Guayaquil ging al weer vroeg de wekker om vervolgens in no time te landen op de hele kleine airstrip van Baltra Airport. Met de wielen praktisch in het gras, het betalen van de Island Tax en de gebruikelijke check, zaten we al snel in de bus op weg naar Puerto Ayora, één van de weinige bevolkte stadjes op Santa Cruz. Twee nachten slapen we in het binnenland van Santa Cruz bij een Argentijn in een werkelijk waar prachtig huis dat uitkijkt over de Stille Oceaan en de jungle van het eiland.In de twee dagen voordat we aan boord gaan van de Aida Maria wandelen we naar een aantal lavatunnels, een hagelwit strand en het Charles Darwin Research Station.In dit CDRS vinden we good old Lonesome George; de Pinta-schildpad die in 2012 overleed en daarmee een einde maakte aan deze schildpaddensoort. Een jarenlange zoektocht naar hét vrouwtje dat hem nakomelingen kon brengen heeft tot niets geleid en zo is George in alle eenzaamheid gestorven..In het onderzoekscentrum monitoren ze de schildpaddenpopulatie, zorgen ze voor het behoud van de flora en fauna op het eiland en zetten ze schildpadden weer uit in hun natuurlijke habitat. Op die manier zorgen de ruim 200 onderzoekers en vrijwilligers ervoor dat het leven van verschillende dieren op het eiland blijft voortbestaan. Om af te koelen nemen we een duik in het kristalheldere water terwijl honderden marine iguanas rustig vanaf het strand toekijken.In navolging van ‘The Beagle’
’s Morgens om 11 uur gaan we aan boord van de Aida Maria; een nieuw jacht in de haven van Puerto Ayora. We worden verwelkomd door een Nederlands stel en later komen daar nog een Duitse familie *waar we heel veel en hard om en soms ook mee gelachen hebben*, nog een Nederlands stel, een Ierse, Zwitserse, Israëliër en een geweldig echtpaar op leeftijd uit Canada bij zodat de teller blijft steken op 15 personen op dit luxe bootje.De crew is ontzettend professioneel, heel behulpzaam en onze gids voor deze week, Ruben, is gewoonweg briljant.Opgegroeid op de Galápagos en vol overgave vertelt hij op elk eiland dat we aandoen hoe en onder welke omstandigheden de dieren leven. Alleen, voordat we dat gaan doen moeten we eerst nog noodgedwongen een nacht in een hotel doorbrengen omdat door een klein binnenbrandje op de boot alle kabels zijn doorgebrand en zowel de airco, elektriciteit als de stuuraandrijving van de boot niet meer werken. Never a dull moment op de Galápagos..Isla Isabela en haar bewoners
Na een dagje Santa Cruz met de groep waar we de gigantische schildpadden in hun natuurlijke omgeving zien, cruisen we met een speedboot richting het grootste eiland van de Galápagos; Isla Isabela. We wandelen langs meertjes met flamingo’s, zien de marine iguanas richting de zee vertrekken nadat ze opgewarmd zijn en na even aandringen bij Ruben (het weer was namelijk niet heel goed, lees: stortregen) begonnen we aan de klim van de Sierra Negra vulkaan om van de op één na grootste calderakrater ter wereld te kunnen genieten. Die klim was in minder dan een half uur gepiept maar het uitzicht liet door het weer zwaar te wensen over. We hebben er in ieder geval niet minder lol om gehad.Na een redelijk schommelende nacht (iets met eten dat verdwijnt in een afvoerputje) meren we ’s ochtends heel vroeg aan in de baai van Punta Moreno waar we een mooie wandeling maken. Isabela is dan wel het grootste eiland, op Puerto Villamil na is het eiland volledig uitgestorven qua menselijke bewoners. Daarentegen wordt het eiland volledig bevolkt door iguanas, zeeleeuwen, Galápagos pinguïns, ontelbaar verschillende vogels en slangen. In de baai van Elizabeth trekken we voor het eerst onze wetsuits aan en gaan we al snorkelend de onderwaterwereld verkennen met al haar tropische vissen en verschillende schildpadden.’s Middags gaan we met de zodiacs op pad en vaak worden we dan vergezeld door zeeleeuwen die met onze boot mee zwemmen. Dat het weer op de Galápagos zo veranderlijk is dat wordt deze dag wel duidelijk. Beginnen aan een wandeling in de stralende zon en eindigen in een laagje water dat in de zodiac blijft staan vanwege hevige regenval. Never a dull moment op de Galápagos part II…Het mooiste eiland; Isla Fernandina
Na de bak water van de dag daarvoor is het weer aardig de goede kant opgedraaid want tijdens ons bezoek aan, voor ons het mooiste eiland van de trip, Isla Fernandina schijnt de zon weer volop. Onze gids Ruben vindt dit het mooiste eiland en wij snappen wel waarom! Isla Fernandina is het thuis van duizenden marine iguanas *het ziet er letterlijk zwart van de beesten* en daarnaast is het één van de eilanden waar het vulkanisme nog recentelijk haar sporen achterliet.Al wandelend over de gestolde Phokoi Hoi lava (de naam is afkomstig vanaf Hawaii waar het zoiets betekent als lava in de vorm van een touw) zien we de iguanas wachten op het strand om te gaan lunchen, flightless cormorants die in het water op zoek zijn naar eten, haviken die wachten op een onoplettend moment van een baby iguana, zeeleeuwen die zich van niets en niemand iets aantrekken en de schildpadden die rustig in het water rondzwemmen.Het is lastig te omschrijven maar het is een prachtig stukje natuur. Voor diegenen die de afleveringen van Planet Earth 2 al gezien hebben zullen het filmpje misschien herkennen waarin honderden slangen jacht maken op een iguana. Nou, dat is gefilmd op dit eiland midden in de Stille Oceaan.In de buurt van Punta Espinoza duiken we het koude water in waar we oog in oog komen te staan met tientallen schildpadden die langs en onder ons door zwemmen. Klappertandend komen we het water uit en als we op het dek op zitten te warmen zien we ineens een aantal vinnen boven water uitsteken. Haaien en mola mola’s (sunfish) wisselen elkaar af naast onze boot!Na de lunch springen we in de zodiacs *of dinghy zoals de crew ze noemt* om langs steile kliffen te varen en de Jan van Gent-vogels te spotten. Hier in Zuid-Amerika worden deze vogels met hun blauwe poten de ‘blue footed boobies’ genoemd en die naam vinden we eigenlijk veel grappiger.Voor de allerlaatste keer rondom Isla Fernandina springen we het water in om samen met de zeeleeuwen te zwemmen en verschillende soorten vissen en zeesterren te zien. Als we omsingeld worden door kwallen vinden we het wel genoeg geweest voor vandaag, nemen we een douche en zetten we koers voor een 11 uur durende vaart op open zee richting Santiago eiland.De avonden vullen we met spelletjes spelen, verhalen vertellen en boekje lezen. Toch duren de avonden hier nooit heel lang omdat we behoorlijk uitgeput zijn van de actieve dagen. De nachten verlopen de ene keer wat beter dan de andere want de boot deint goed mee op het ritme van de golven. Gelukkig wordt ons behoorlijk wat wc-leed bespaard als we dat vergelijken met de andere passagiers aan boord.The icing on the cake; Isla Santiago & Isla Rabida
Vandaag beginnen we onze dag vroeg met een dry landing op James Bay dat bekend staat om haar ‘fur seals’. Dit is de enige plek waar deze zeehondensoort voorkomt en ze worden helaas met uitsterven bedreigd omdat de mens in de afgelopen jaren te veel jacht gemaakt heeft op deze dieren. Ze zijn daarom ook heel angstig en territoriaal dus dichtbij komen is echt geen aanrader. Na een oververhitte wandeling langs deze dieren koelen we af in het water waar we oog in oog komen te staan met dezelfde dieren als ook een black tipped reef shark! WAUW!!!Na een prima lunch en een spoedcursus merengue-dansen door de hilarische Canadese Cheng en één van de crewmembers stappen we weer in de dinghy en worden we afgezet op Jervis Beach op Isla Rabida. Dit is een vuurrood eiland vol met cactussen maar de hitte begint een beetje parten te spelen. We lopen over het eiland als we snel genoeg weer een duik in het water nemen waar de wetsuits niet eens voor nodig zijn omdat het water relatief warm is. En hier komt de eerste kers op de taart als we achtereenvolgens twee black tipped reef sharks zien die we minutenlang kunnen volgen, als ook een inktvis die we zichzelf telkens zien aanpassen aan de omgeving qua kleur.Maar de echte kers op de taart komt als we weer aan boord zijn en koers zetten richting ons laatste eiland Seymour. In de verte zien we mantaroggen en dolfijnen hun sprongen maken in de lucht maar ineens zwemmen er zo’n vijf dolfijnen a la Titanic met onze boot mee. We gillen het uit en het ziet er echt zo gaaf uit!! De dolfijnen voeren recht voor onze neus een show op; ze springen, draaien en zwemmen minuten met onze boot mee. Met een gave laatste koprol lijken ze ons uit te zwaaien en verdwijnen ze weer. Omdat iedereen nog in de douche stond na de laatste snorkeltour staan we maar met een paar op het voordek en we stuiteren zelf nog minutenlang na van dit schouwspel. Wat is de natuur in de puurste vorm toch GAAF! Hierna maken we ons op voor de allerlaatste keer dineren samen met elkaar en bedanken we gezamenlijk de crew voor een onvergetelijke tour.Een mooie afsluiting: North Seymour
De allerlaatste dag van onze tour met de Aida Maria begint onmetelijk vroeg als we al om 6 uur ’s morgens in de zodiacs stappen op weg naar het allerlaatste eiland: Seymour Norte. Ook nu weer een nieuwe diersoort in de vorm van de land iguana’s. Deze zijn, in tegenstelling tot hun broertje de marine iguana, veel kleurrijker.Naast de land iguana’s lopen (en dansen) hier honderden blue footed boobies rond die een schitterende paringsdans voor ons opvoeren. Ook zien we de fregatvogels met hun rode bies. Deze rode bies kunnen de mannetjes als ze op zoek zijn naar een geschikt vrouwtje binnen een aantal minuten helemaal vol laten lopen met lucht waardoor het net lijkt alsof deze vogel met een grote ballon onder zijn kin rondvliegt. Grappig ziet het er in ieder geval wel uit.Na het ontbijt wordt het dan toch echt tijd om afscheid te nemen van Ruben, zijn crew en een groot deel van de groep. Wij vertrekken samen met Mirko & Amanda, Wouter & Linda, Zoë (de Ierse) en Jardin (de Israëliër) terug naar Puerto Ayora. De rest van de dag doen we het rustig aan en lezen we wat in de hangmat bij Roby, onze Airbnb host, thuis. Onze allerlaatste dag sluiten we erg gezellig af samen met Amanda op het strand van Las Grietas waar we tussen grote basaltblokken door zwemmen en later sluit ook Mirko nog aan voor een aantal gezellige borrels en een heerlijk afsluitend etentje. En zo pakken we op de laatste avond onze spullen voor de terugreis naar Nederland..Een droom in vervulling, een meer dan geslaagde tour langs de verschillende eilanden en een hele hoop indrukken verder komt er aan dit avontuur ook weer een einde. Ondanks dat we weten dat de crew en Ruben van de Aida Maria dit niet lezen willen we toch een groot woord van dank aan hen uitspreken want wat hebben zij mede gezorgd voor een onvergetelijke trip door de Galápagos! Daarnaast hebben we in onze handen mogen klappen met de groep want we hadden een hele jonge groep vergeleken met andere cruises die we tegen zijn gekomen. We hebben heel veel gelachen, gegierd en toffe gesprekken gevoerd en ook dat heeft ervoor gezorgd dat we naast Frans-Polynesië, Paaseiland en Antarctica de Galápagos kunnen toevoegen aan een heel bijzonder en illuster rijtje bestemmingen. Onze bucketlist is weer een stukje kleiner geworden maar we geloven wel dat die nooit ‘afgetikt’ gaat zijn.. Tot in juli in???