Een citytrip maar dan net even naar een andere stad dan waar de ‘gewone burger’ naar toe zou vliegen. Wordt het Lissabon of Madrid? Uiteindelijk besloten een totaal andere richting uit te
gaan en het werd Moskou. De afgelopen dagen hebben we in Rusland gezeten en Moskou met haar imposante gebouwen maar ook grilligheden ontdekt. Normaal gesproken zouden we over een korte citytrip
niets bloggen maar omdat we jullie toch een kijkje willen geven in de Russische keuken hierbij een kort verslag.
Aangekomen in Moskou na twee korte vluchten met Germanwings gingen we op
zoek naar het appartement van onze Airbnb-host Yulia met haar schattige dochtertje van vier. Na even zoeken (Russisch lezen na precies een half uur in het land is lastiger dan gedacht) vinden we
haar appartement op de achtste verdieping van een voormalig flatgebouw waar ooit de Duitsers in gehuisvest waren tijdens WOII. Yulia is een ontzettend gastvrije vrouw die ons meteen wegwijs maakt
in het grote Moskou. We zitten bijna in hartje centrum en de komende dagen doen we bijna alles te voet.
De volgende ochtend neemt Yulia ons mee richting het Kremlin via een
schitterende basiliek. Bij het Kremlin aangekomen gaan we op zoek naar de president die we natuurlijk niet vinden. Het Kremlin is een gigantisch complex met daarbinnen niet alleen de regering en de
Senaat van Rusland maar ook verschillende kathedralen. Uren lopen we hier rond voordat we via het standbeeld van Stalin uitkomen op het Rode Plein met de St. Basil’s Cathedral. Helaas voor ons
kunnen we het Rode Plein niet op omdat alle voorbereidingen voor ‘Victory Day’ (9 mei) in volle gang zijn. De Russen vieren niet zoals wij Bevrijdingsdag maar zij vieren de dag dat ze de
overwinning behaalden op het Duitsland van Hitler.
Het Rode Plein was oorspronkelijk een marktplein voor kooplieden maar is ten tijde van Stalin (die bijna alle historische gebouwen heeft laten slopen rondom het Rode Plein) veranderd in
een plein waar vooral ceremonies en parades gehouden werden. De naam Rode Plein heeft niets te maken met het communisme maar blijkbaar betekent ‘rood’ in het Russisch ook ‘mooi’ dus in dit geval is
het ‘Mooie Plein’ een betere benaming. Poetin heeft voor Victory Day maar liefst 16.000 soldaten en nog een behoorlijk handjevol studenten uit laten rukken voor de grootste parade ooit. Naast
imposant was het zeker ook een knap staaltje machtsvertoon en of we het daar nou mee eens zijn laten we in het midden..
De avonden spenderen we in de Arbat-straat en hier zien we hoe het
socialisme zijn werk doet: terwijl wij zitten te eten in een klein en knus restaurant zien we buiten op straat verschillende straatmuzikanten die allemaal voorzien worden van de nodige Roebels door
omstanders. Op die manier zorgen de Russen voor elkaar omdat Poetin dit volgens onze gastvrouw niet doet. Yulia heeft sowieso een erg uitgesproken mening over de huidige Russische regering maar ze
weet die mening alleen binnenshuis te ventileren omdat, als ze dat buitenshuis zou doen, ze zou weten welke gevolgen dit zou hebben…
Een kleine opsomming: elke nieuwe president zet de geschiedenis naar
zijn eigen hand; zo verdraait Poetin de feiten waardoor deze alleen gunstig voor hem uitpakken, iedereen die tegen Poetin is wordt vakkundig ‘de mond gesnoerd’, Poetin vult op dit moment vooral de
zakken van de rijken en niet van de armen *het tegenovergestelde dus van Robin Hood die stal van de rijken en het gaf aan de armen* en hij schroeft de belastingen zo hoog op dat ze voor een normale
Rus bijna niet te betalen zijn. Voor ons voelt vrijheid heel normaal maar een paar dagen in Rusland en we kijken hier totaal anders tegenaan. Bevrijdingsdag krijgt bij ons ineens een dubbele
lading: ons eigen Nederland is gewoon zo ontzettend mooi en vooral zo fijn vrij!
De andere dagen wandelen we heel veel in Moskou en bezoeken we een park
dat Roman Abramovich in elkaar geknutseld (zeg maar gefinancierd) heeft, lopen we nogmaals langs het Rode Plein, bezoeken we het wereldberoemde Bolshoi Theater en eten we heerlijk Oekraïens bij een
typisch en authentiek restaurantje waar het personeel in traditionele klederdracht loopt.
Op vrijdagmiddag is het dan weer zover en na 4 dagen Moskou zijn we
ergens ook wel weer heel blij naar ons eigen land terug te kunnen keren. Een land waar je mag zijn wie je wilt zijn, waar je mag zeggen wat je wilt zeggen en waar iedereen gelijk is. Toch kijken we
met een fijn gevoel terug op de citytrip Moskou maar we hopen echt dat de bevolking het ooit voor elkaar krijgt om onder de harde hand van Poetin uit te komen. En tot die tijd…. Koesteren we ons
eigen landje des te meer… Tot in juli!
