Het was even schakelen om standje relaxed uit te schakelen toen we samen met de Britse zusjes Joanne en Clare, de Amerikaanse Eric met zijn aanstekelijke lach en de aparte Zwitser Markus, Belize verlieten en in een gammele bus richting de grens van Guatemala reden. Caye Caulker had ons met zijn 'go slow' in zijn greep maar we ontkwamen er toch deels aan in het mooie en ontzettend veelzijdige Guatemala en El Salvador.

Tempels in Tikal
Met hetzelfde clubje staan we 's morgens om 4 uur (!) op om naar de Mayatempels van Tikal te gaan midden in de jungle. Een schappelijke tijd om een kijkje in de organisatorische keuken van Guatemala te krijgen: drie busjes met te veel mensen betekent allereerst een aantal toeristen op een omgekeerde emmer in een minibus en vervolgens de volgepakte busjes een uur laten wachten voordat we de 70km naar Tikal gingen afleggen. Toch heerlijk dat je daarvoor zo vroeg opstaat maar weer een staaltje 'aanpassen aan de nieuwe cultuur' voor ons. Aangekomen bij Tikal, één van de grootste Maya-complexen, lopen we in dik drie uur het gigantische complex rond. We beklimmen Tempel IV en krijgen een prachtig uitzicht over het hele complex en de jungle. Doordat we vrij vroeg zijn én het complex zo groot is lijkt het bijna alsof we hier alleen met ons zessen zijn. Naast de tempels zien we ook het nationale symbool van Guatemala voorbij vliegen *de tucan* en gieren we om alle hysterisch grappige opmerkingen die vooral Joanne maakt tijdens ons tripje door Tikal.’s Avonds eten we met zijn allen bij een straatstalletje aan het water in het gezellige dorpje Flores en nadat we nog een paar borrels genomen hebben in de bar van het hostel nemen we afscheid van ons clubje en duiken we onze airco-kamer in (‘maar’ 5 weken reizen heeft zo ook zijn luxe voordelen).Welcome to the jungle
Vanuit Flores bussen we rustig verder naar de jungle van Guatemala, gelegen in het uiterste oosten op de grens met Belize. Vanuit Rio Dulce pakken we een lancha (gammel bootje) naar een plekje halverwege de rivier en midden in de jungle: Finca Tatin. Een schot in de roos want wat een rust *je hoort alleen het geluid van de ontelbare beesten en beestjes die de jungle rijk is* en een prachtige cabana hebben we aan de rivier. Hier gaan we even totaal onthaasten en doen we even een paar dagen helemaal niks. Je gaat hier echt back to basic want elektriciteit is er alleen ’s avonds tussen 6 en 10, vervoer is er één keer per dag wanneer een lancha toevallig passeert en als je wilt kun je ook hier een yoga- of Maya massagecursus volgen. ’s Avonds eten we als een echte familie met alle hostelgangers aan een grote tafel en is het eten wat de pot schaft; heerlijk!De dagen bij Finca Tatin *aanrader voor iedereen die naar Guatemala en de jungle wil* razen in recordtempo voorbij ook al doen we niet veel meer dan hangmatje hangen, boekje lezen en een duik nemen in de rivier. Eén ochtend pakken we een kayak en peddelen we de Rio Dulce op om zo te zien hoe de locals hun gangetje gaan op en rondom het water en in de jungle. We ontmoeten ook hier weer hele lieve mensen waar we een aantal dagen mee optrekken en met een beetje pijn in het hart (wat bestaat de wereld toch uit heeeeel veel mooie plekjes) nemen we ook hier weer afscheid van een stukje puur natuur en geweldige gastvrijheid. We maken ons op voor een lange tocht vanuit de jungle, via het zuiden van Guatemala en de hoofdstad van El Salvador, San Salvador, naar het kustplaatsje El Tunco in het zuiden van El Salvador.El Surfador
El Salvador, een landje dat nauwelijks te vinden is op de kaart, en waarvan veel mensen zeggen dat het daarnaast ook een gevaarlijk land is om te bereizen maar daar hebben wij niet zo heel veel van gemerkt. Zeg je El Salvador dan zeg je chickenbussen (bussen afgeladen vol mensen) maar voor ons ook vooral leuke mensen en een echt surfersland.
In El Tunco, een dorpje aan de Pacific, hebben we vier dagen gezeten in de hoop hier de geleerde surfkunsten in Peru te kunnen toepassen. Op het moment dat we het strand oplopen en de golven zien is het wel even schrikken maar we snappen meteen waarom zelfs de Australiërs in grote getalen naar dit plaatsje komen want de golven zijn behoorlijk! De eerste dagen mogen we het water dan ook niet in omdat de golven zo’n 3 tot 4 meter hoog zijn. Iets teveel van het goede voor ons als niet al te ervaren surfers. De twee dagen daarna zijn de golven bij eb iets minder hoog *maar nog wel behoorlijk sterk* en krijgen we eerst weer een uurtje les voordat we het zelf proberen. Oké, Billabong of Quiksilver zullen ons nog steeds niet bellen maar het gaat wel steeds beter en de kick is hier misschien nog wel groter als je op zo’n grote golf kunt blijven staan. Toch ontkomen we ook niet aan het hoesten en proesten maar het is wel gaaf om een paar uur in het water te liggen en te proberen de ene na de andere golf te pakken te krijgen.Chickenbus, Chichi en chillen aan het meer
Wanneer we weer terug zijn in Guatemala pakken we de lokale ‘chickenbus’ vanuit Antigua naar een bergdorpje. Ze noemen deze kleurrijke bussen zo omdat ze vroeger bedoeld waren voor de boeren die met hun kippen, geiten en verbouwde eten de bus instapten *al zou je het ook kunnen gebruiken voor het feit dat je echt als kippen op een hoopje in de bus zit*. En in zo’n chickenbus zorgt een halve seconde onoplettendheid en een hoop hectiek bij het overstappen ervoor dat we de laatste week zonder camera verder moeten. Het
vrouwtje was zo gehaaid dat ze onze tas opensneed en de camera (met de foto’s van de 2^e dag surfen) en onze portemonnee eruit haalde. Balen en dat op Gijs zijn verjaardag! Gijs viert over het algemeen op een behoorlijk spectaculaire manier zijn verjaardag en ook deze keer kan hij een ritje in een politiewagen bijschrijven, al hadden we dat natuurlijk met alle liefde niet gehad. Wanneer het politierapport in zeventienvoud is opgemaakt maken wij ons op voor de bekendste markt van Guatemala in Chichicastenango (mooi woord voor Galgje). Deze markt vindt zowel op de zondag als de donderdag plaats en is in eerste plaats bedoeld voor de locals die hier vanuit allerlei piepkleine bergdorpjes hun spullen komen verhandelen. Toch kun je er als toerist ook goed je slag slaan omdat de locals ook wel snappen dat er geld te halen valt bij de toeristen. En ja, wij hebben ook wat geld bij ze achter gelaten door wat typische spullen uit Guatemala te kopen. Tegen de middag wordt die markt echt zo druk dat we een bus pakken die ons naar het bekendste meer van Guatemala brengt: Lago Atitlan.The Ring of Fire
Lago Atitlan is een groot kratermeer ontstaan door gigantische vulkaanuitbarstingen duizenden jaren geleden. De laatste 20 jaar is het waterpeil van dit meer 26 meter gestegen en de komende jaren zal dit niet minder worden. Bij dit meer ontmoeten we Clare, Joanne en Eric weer en chillen we met ze. We meenden wel een duik in het water te kunnen nemen maar na verhalen over blauwalg en verschillende ziektes hebben we het maar gelaten. Toch hebben we niet helemaal standje relaxed aanstaan want één dag staan we weer belachelijk vroeg op om de San Pedro vulkaan te gaan beklimmen; een vulkaan die allang niet meer actief *maar daardoor juist gevaarlijk* is. In drie uur bikkelen we ons omhoog (we wisten toch allang dat we geen berggeiten waren? Waarom dan toch weer zo’n steile berg op!?) en onderweg kunnen we beetje bij beetje wel genieten van de mooie vergezichten. De San Pedro vulkaan staat bekend om haar schitterende uitzicht vanaf de top. Wat denk je? Na zoveel uur bikkelen blijkt dat er soms gewoon met Moeder Natuur niet te spotten valt want kom je compleet bezweet op de top aan, is de hele omgeving in dikke wolken gehuld…De dag daarna kunnen we bijna niet fatsoenlijk lopen van de spierpijn maar deze vulkaan zou een goede opwarmer zijn voor de andere vulkaan die we willen beklimmen in de buurt van Antigua: Acatenengo (3975m). Helaas (of misschien gelukkig) gaat dit niet door omdat ook Siets niet ontkomt aan het ziek zijn, daarom besluiten we op onze laatste dag de Pacaya-vulkaan te beklimmen. Een relatief makkelijke klim in plaats van twee dagen afzien met volle bepakking. De Pacaya-vulkaan is in 2010 voor het laatst uitgebarsten en onderweg zien we overal het gestolde lava liggen. Tot de top kunnen we niet komen omdat de vulkaan nog steeds rookt maar net onderaan de top is het ook wel duidelijk hoe heftig die uitbarsting geweest is. Toppunt van de dag is dat het lava nog zo warm is dat we marshmallows kunnen roosteren door een stok tussen de lavabrokken te duwen! Tijdens onze reizen hadden we al best wat vulkanen gezien maar echt tussen het lava doorlopen hadden we nog niet gedaan; GAAF! Tussen het beklimmen van de vulkanen door ontdekken we de mooie *misschien wel mooiste stad van Centraal-Amerika* koloniale stad Antigua. Hoogbouw kennen ze nog niet in Antigua, evenals fatsoenlijk geplaveide straten maar daardoor heeft het juist wel die mooie uitstraling. Een heerlijke afsluiting van vijf fijne en schitterende weken reizen door Centraal-Amerika.Morgenvroeg zullen we via Miami terugreizen naar het vertrouwde Nederland en kijken we terug op een mooie en afwisselende reis met veel hoogtepunten waarbij Guatemala absoluut de topper is gebleken. Voor ons kan het uitkijken naar de vakantie van volgend jaar beginnen en in 2015 zal (als het goed is) Azië weer op het programma staan in de vorm van Myanmar en Indonesië. ¡Hasta pronto!

* Dit zijn de foto’s van Guatemala, hierbij de link voor de foto’s van El Salvador en voor het laatste deel van Guatemala klik je hier.