Wervelende Fili's
Met een behoorlijk hobbelige vlucht waarbij we halverwege ineens een vrije val van ruim 20 meter maakten door hevige turbulentie komen we na een dik uur vliegen in een voor ons nieuw land
aan: de Filippijnen. Een land waar armoede en eenvoudig leven nog de boventoon voeren, oma's hun kleinkinderen opvoeden, bij elk huis de was buiten hangt te drogen en de rijstoogst op de
vluchtstrook van de snelweg gelegd wordt.. We reizen een dikke week door het onwijs groene land met haar vriendelijke en oprechte bevolking.Het land van de koppensnellers
Tegen het einde van de middag
komen we in Manila aan en de stad komt op ons over als niet prettig en onveilig. Als we de bus uitstappen worden we meteen belaagd door zwervers en sjacheraars die onze tas uit de bus willen
trekken. Snel springen we een taxi in en laten we ons afzetten bij een mini busterminal waar precies één bus per dag naar het niet toeristische *voor nu dan want het is laagseizoen* Banaue gaat. We
stappen deze vrieskist in (de airco staat echt belachelijk hoog) en hobbelen in 10 uur naar het kleine bergdorpje dat bekend staat om haar rijstterrassen en de Ifugao-stam; de vroegere
koppensnellers. Van de koppensnellers hebben we weinig gemerkt maar van de super vriendelijke bevolking des te meer.
Vanuit Puerto Princesa waar we bij een erg aardige Filippijnse familie thuis verblijven, nemen we een kamikaze minivan naar het afgelegen El Nido. Tijdens de rit krijgen we ineens een politiecontrole: ‘Do you have mango's with you?' ‘Uhhh, no.' ‘Okay, drive on..' Heel erg bizar (voor het zelfde geld hadden we een bom bij gehad maar daar waren ze niet in geïnteresseerd)! In El Nido zitten we in een schoon en relaxed pensionnetje aan het strand en vanaf minuut één komt El Nido heel relaxed op ons over. Hier kunnen we ons wel 10 dagen vermaken. Helaas gooit de heersende tyfoon die over de Filippijnen raast geregeld roet in het eten door als een dolle over ons heen te blazen en de nodige stevige wind en regen met zich mee te nemen.Dat we op Palawan weer bij de locals thuis komen blijkt wel als eerst Gijs en later ook Siets een noodzakelijk bezoekje dient te brengen aan de plaatselijke dokter. In niet meer dan een kleine huiskamer wordt er bij beide met een spaarlamp in het oor gekeken om te constateren dat we allebei een lichte oorontsteking hebben. Gelukkig schrijft deze kruidendokter geen gek middeltje voor maar krijgen we gewone antibiotica. Toch een nasleep van het vele snorkelen en duiken op Borneo.De dagen in El Nido kunnen we noodgedwongen niet veel doen (misschien ook wel eens een keer goed voor ons?!) door de tyfoon... En dan.. Komt de ommekeer en besluiten we het roer toch om te gooien. De weersvooruitzichten voor El Nido zijn zo slecht dat, als we hier willen blijven of waar dan ook in de Filippijnen, we nog 10 dagen regen en flinke windstoten zouden hebben. In een half uur tijd en na een aantal gesprekken met medereizigers besluiten we om onze vliegtickets te wijzigen en terug te gaan naar Maleisië. We besluiten om een ticket te boeken naar het eiland Langkawi in het noordwesten van Maleisië waar we nog niet geweest zijn. Toch nemen we met een beetje pijn in het hart afscheid van de Filippijnen want het is zo heerlijk om ergens rond te reizen waar de mensen zo ontzettend vriendelijk en oprecht zijn en je geen hordes toeristen tegenkomt. Misschien tot over een paar jaar?!Op naar de zon!
Wat een opluchting wanneer we eerst heelhuids door de tyfoon naar Kuala Lumpur vlogen en vervolgens de zon ons tegemoet kwam toen we de landing inzetten op Pulau Langkawi. Volgens de Lonely Planet is Langkawi één van de meest toeristische eilanden van Maleisië maar daar hebben wij weinig van gemerkt. Elke ochtend het strand van zo'n 4 kilometer lang voor onszelf voordat een handjevol toeristen langzaam het strand op druppelt. Op Langkawi doen we werkelijk voor ons doen heel en heel erg weinig. Onze dagen bestaan uit ontbijten, naar het strand wandelen, zonnen, zwemmen, boekje lezen, lunchen, zonnen, zwemmen, boekje lezen, avondeten en dan naar één van de vele gezellige strandbarretjes. Aangezien de tours behoorlijk toeristisch blijken te zijn skippen we die ook mooi en in de resterende tijd lezen we het ene na het andere boek uit. Eén dag huren we twee scooters en racen we het hele eiland rond. Begrenzers op de scooters kennen ze niet want vol gas betekent hier echt vol gas en je haalt met gemak de 90 km/u. We maken nog even een pitstop bij het ziekenhuis van Langkawi om Siets haar oren te laten checken maar de ontsteking is minder aan het worden. Je beseft dan wel hoe goed de ziekenhuizen in Nederland zijn en hoeveel privacy ze bieden want achter Siets ligt een vrouw knock-out op een bed en rechts van haar ligt een man op een brancard met een rare snee in zijn zij.. Ons hostel is erg gezellig en we lachen wat af met Ian, een Schot die werkelijk de hele wereld al gezien heeft. De verhalen en grappen hebben het niveau van Monty Python dus dan weten de meesten wel genoeg..Na een week verlaten we het relaxte en leuke Langkawi en vliegen we in een uurtje terug naar Kuala Lumpur voor onze laatste 2 dagen. 's Avonds gaan we voor poging twee naar de Mamak samen met Suin en deze keer is die wel open. Suin heeft een leuk verjaardagscadeau voor Gijs en ook deze avond is weer erg gezellig. We sluiten de avond af samen met de eigenaar van ons hostel, Willi, en 2 flesjes rum voordat we een brakke nacht tegemoet gaan omdat het werkelijk bloedheet is. De allerlaatste dag van de vakantie shoppen we er op los en gaat vooral Gijs met een nieuwe kledingkast naar huis. Op dit moment zitten we in Cairo te wachten op onze laatste vlucht terug naar Brussel. De vijf vakantieweken zitten er weer op en wij hebben in het vliegtuig nog even de tijd om na te denken over onze volgende bestemming. Iemand nog ideeën?!
Reacties
Reacties
Ideeën zat kom eens aan dan babbelen we eens over Mexico of Cuba groetjes en blijf gezond
Wat een heerlijk verhaal is het weer geworden, jammer wel van de tyfoon maar een goede beslissing om te verkassen want een week later waren er flinke overstromingen met helaas een aantal doden te betreuren in o.a Manila. Ik denk dat jullie mbt het reizen nog genoeg wensen hebben, dus wij horen het vanzelf wel weer. In elk geval ben ik blij jullie vanavond weer te zien. xxx
Waarom heeft Gijs eigenlijk een kledingkast gekocht? ;-)))))
Klinkt weer als een geweldige reis!
xx
Wat jammer van de tyfoon. We hebben hier nog aan jullie gedacht op dat moment. Maar ik denk dat jullie een juiste keuze hebben gemaakt om niet daar te blijven. Ach ja een paar daagjes volledige rust is ook wel lekker. Of niet??
Wat een geweldig avontuur weer! xx
Hoi jongens, nog niet de hele wereld gezien??? Kan het nauwelijks geloven. Maar misschien bieden Canada en Alaska jullie genoeg uitdaging? Iets anders wat mij opvalt, is dat jullie verteltrant steeds beter/mooier overkomt. Chapeau, voor dit schitterende verhaal!!!
Ik heb weer genoten van al jullie verhalen, HEERLIJK!!!
IK verheug me nu al op JULLIE volgende vakantie :)
Groetjes...
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}